قَهْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَهْر (به فتح قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای غلبه و ذلیل کردن است.
مشتقات
قَهْر که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
تَقْهَرْ (به فتح تاء و سکون قاف) به معنای ذلیل؛
قاهِرُونَ (به کسر هاء و ضم راء) به معنای چیره‌ایم؛
الْقاهِرُ (به کسر هاء) به معنای غالب؛
الْقَهَّارُ (به فتح قاف و هاء) به معنای بسار غالب و توانا است.
قَهْر به معنای غلبه و ذلیل کردن است و در هر یک به کار رود.
به مواردی از
قَهْر که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَمَّا الْیَتِیمَ فَلا تَقْهَرْ) «
یتیم را ذلیل و بی‌چاره مکن (و آن بواسطه از بین بردن مال اوست.)»
آن تقریبا مرادف با
ظلم است.
«ما بالا دست آن‌هاییم ما به آن‌ها چیره‌ایم.»
قهر به معنای غلبه توام با توانایی است. ظاهرا «قاهِرُونَ» خبر بعد از خبر است.
(وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ) «او غالب و بالا دست بندگانش می‌باشد»
«فوق» خبر بعد از خبر است.
(اَ اَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ اَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ) «آیا ارباب ضدّ هم و پراکنده بهتر است یا خدای یکتا و بسیار غالب و توانا.»
(وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ) (و آنان در پیشگاه
خداوند واحد
قهار ظاهر می‌گردند.)
یعنی بسیار قاهر توام با بسیار توانا است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قهر»، ج۶، ص۴۳.
