• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قَعْر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: قَعْر (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: مُنْقَعِر (لغات‌قرآن)، قَعْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، ریشه.


قَعْر (به فتح قاف و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای بیخ و ریشه است.
مُنْقَعِر (به ضم میم و سکون نون) یعنی از بیخ کنده شده است.


قَعْر
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۳.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۷۹.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۲.    
به معنای بیخ و ریشه است.
گویند: «انْقَعَرَت الشّجرةُ»
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۳۷۸.    
یعنی درخت از قعرش (ریشه‌اش) کنده شد.
مُنْقَعِر یعنی از بیخ کنده شده است.
[۵] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۵، ص۱۰۹.    

راغب اصفهانی منقعر را درختی که در زمین ریشه دوانیده و به قعر آن رفته، می‌داند.
[۶] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۷۹.    


به موردی از قَعْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - مُنْقَعِر (آیه ۲۰ سوره قمر)

(تَنْزِعُ النَّاسَ کَاَنَّهُمْ اَعْجازُ نَخْلٍ‌ مُنْقَعِرٍ)
[۷] قمر/سوره۵۴، آیه۲۰.    

«باد قوم عاد را می‌کند، ساقط می‌کرد، گویی تنه‌های از بیخ کنده شده نخل هستند.»
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۱۵.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۷۱.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۰.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۷.    


این کلمه فقط یک‌بار در قرآن آمده است.
[۱۲] قمر/سوره۵۴، آیه۲۰.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۷۹.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۲.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۳۷۸.    
۵. ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۵، ص۱۰۹.    
۶. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۷۹.    
۷. ↑ قمر/سوره۵۴، آیه۲۰.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۱۵.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۷۱.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۰.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۷.    
۱۲. ↑ قمر/سوره۵۴، آیه۲۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قعر»، ج۶، ص۲۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره قمر
جعبه ابزار