قَشْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَشْع (به فتح قاف و شین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پراكنده كردن است.
تَقَشَّع (به فتح تاء و قاف و شین) به معنای پراكنده شدن است.
دو مورد از این ماده در
نهج البلاغه آمده است.
قَشْع به معنای پراكنده كردن آمده است.
«قَشَعَ الريحُ السحابَ: كَشَفتهُ»تَقَشَّع (به فتح تاء و قاف و شین) به معنای پراكنده شدن است.
به برخی از مواردی که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) در وصف نيكوكاران فرموده است:
«وَهَمْهَمَتْ بِذِكْرِ رَبِّهِم شِفَاهُهُمْ، وَتَقَشَّعَتْ بِطُولِ اسْتِغْفَارِهِم ذُنُوبُهُمْ »«با ياد خدا كردن لبانشان به حركت و همهمه در آمده و با طول
استغفار گناهانشان پراكنده شده است.»
(شرح‌های نامه:
)
در نامه به اهل شام فرموده است:
«كَمَا يَتَقَشَّعُ السَّحَابُ» «چنانكه ابرها متفرّق و پراكنده مى‌شوند.»
(شرح‌های نامه:
)
این ماده دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قشع»، ج۲، ص۸۶۲.
