قَرْع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَرْع (به فتح قاف و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای کوفتن چیزی بر چیزی است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن قارِعه (به کسر راء) به معنای زننده و کوبنده است.
قَرْع:
کوفتن چیزی بر چیزی می‌باشد.
قارِعه: زننده و کوبنده است.
(وَ لا یَزالُ الَّذِینَ کَفَرُوا تُصِیبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعَةٌ اَوْ تَحُلُّ قَرِیباً مِنْ دارِهِمْ حَتَّی یَاْتِیَ وَعْدُ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ لا یُخْلِفُ الْمِیعادَ) مراد از
قارعه حادثه کوبنده و خرد کننده است، یعنی: «پیوسته بر
کفّار در اثر اعمالشان واقعه کوبنده می‌رسد و هلاکشان می‌کند و یا در کنار ولایتشان نازل می‌شود و آنها را به
وحشت می‌اندازد، در این وضع خواهند بود تا مدّتشان سر آید و
وعده خدا انجام پذیرد».
(الْقارِعَةُ • مَا الْقارِعَةُ • وَ ما اَدْراکَ مَا الْقارِعَةُ) (آن حادثه كوبنده، و چه حادثه كوبنده‌اى! و تو چه مى‌دانى كه حادثه كوبنده چيست؟).
قیامت از آن
قارعه نامیده شده که کوبنده عجیبی است و همه چیز و حتی زمین و کوه‌ها را می‌کوبد،
(وَ حُمِلَتِ الْاَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُکَّتا دَکَّةً واحِدَةً) (و
زمین و كوه‌ها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند).
تامل کنید در سایر
آیات وقوع قیامت، در آیه:
(کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ) (قوم «
ثمود» و «
عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند و نتيجه شومش را ديدند).
ظاهرا مراد بلائی است که
هود و
صالح (علیهما‌السّلام) خبر می‌دادند و آنها انکار می‌کردند، بالاخره
باد صرصر، عاد را و
صاعقه، ثمود را از بین برد.
بنا بر این
قارعه در آیه به معنی قیامت نیست.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "قرع"، ج۵، ص۳۰۸.
