• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قَدْح (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





'''قَدْح: '' (فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً)
«قَدْح» به معنای زدن سنگ یا چوب و یا آهن و چخماق به یکدیگر برای تولید جرقه است.



(فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا) (سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالی که نفس زنان به پیش می‌تاختند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قدح به معنای زدن به ضرب است وقتی گفته می‌شود: قدح فاوری معنایش این است سنگ و چخماق را به هم کوبید و جرقه بیرون آورد و منظور از اینکه اسبان عادیات را توصیف کرده به موریات قدحا این است که این اسبان در هنگام دویدن در زمین سنگزار جرقه‌هایی از برخورد نعل‌هایشان به سنگ زمین بیرون می‌جهد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۲.    
۲. ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۵۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۰۲.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۶۶.    
۵. عادیات/سوره۱۰۰، آیه۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۹.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۰۳-۸۰۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَدْح»، ص۴۳۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره عادیات | لغات قرآن




جعبه ابزار