قوّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قوّت: (خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ) «قوّت» در جمله
(یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ) معنای کاملًا وسیعی دارد و تمام قدرت‌های مادی و معنوی، روحی و جسمی در آن جمع است و این خود
بیانگر این حقیقت است که نگهداری آئین الهی،
اسلام و
قرآن با ضعف و سستی،
ولنگاری و مسامحه امکان‌پذیر نیست، بلکه باید در دژ نیرومند قدرت و قوت و قاطعیت قرار گیرد.
(یَا یَحْیَی خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَیْنَاهُ الْحُکْمَ صَبِیًّا) (ای
یحیی! کتاب الهی را با قوّت بگیر و ما در کودکی فرمان
نبوت به او دادیم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مساله اخذ کتاب به قوة و امر به آن، در قرآن کریم مکرر آمده، مانند آیه:
(فَخُذْها بِقُوَّةٍ وَ اْمُرْ قَوْمَکَ یَاْخُذُوا بِاَحْسَنِها)،
آیه
(خُذُوا ما آتَیْناکُمْ بِقُوَّةٍ وَ اذْکُرُوا ما فِیهِ) و آیه
(خُذُوا ما آتَیْناکُمْ بِقُوَّةٍ وَ اسْمَعُوا) و همچنین آیاتی دیگر و آنچه از سیاق به ذهن تبادر دارد این است که مراد از اخذ کتاب به قوة تحقق دادن معارف آن و عمل به دستورات و احکام آن است با عنایت و اهتمام.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قوّت»، ص۴۴۸.
