قوت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قوت (به ضم قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای چيزى است از خوراكى كه انسان و جان او را برپا ميدارد و حفظ مى‌كند جمعش
أَقْوَات است.
قُوتُ، چيزى است از خوراكى كه انسان و جان او را برپا ميدارد و حفظ مى‌كند جمعش أَقْوَات است.
خداى تعالى گفت:
(وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها) فعل اين واژه: قَاتَهُ يَقُوتُهُ قُوتاً: خوراكش داد.
أَقَاتَهُ يُقِيتُهُ
[باب إفعال
] : برايش خوراكى و هر چه كه غذايش ميشود آماده كرد، در حديثى آمده است:
«إنّ أكبر الكبائر أن يضيع الرجل من يَقُوتُ» «يكى از بزرگترين گناهان كبيره اين است كسى را كه ملتزم نفقه و قوت او هستى ضايع كنى و از بين ببرى.» كه-
من يُقِيتُ.
- هم روايت شده است
[يعنى كسى كه ملتزم به حفظ و نگهدارى او هستى.
]خداى تعالى گفت:
(وَ كانَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْ‌ءٍ مُقِيتاً) كه-
مُقِيتاً- به معنى مقتدر يا حافظ و شاهد است و حقيقتش اينست كه خداوند قائم بر هر چيزى است كه آنرا حفظ مى‌كند و روزى ميدهد.
ما له قُوتُ ليلةٍ و قِيتُ ليلةٍ و قِيتَةُ ليلةٍ: بيش از خوراک يک شب چيزى ندارد مثل طعم و طعمه، شاعر در صفت آتش مى‌گويد:
| فقلت له ارفعها إليك و أحيها | | بروحك و اقْتَتْهُ لها قِيتَةٌ قدراً |
| | |
راغب اصفهانی، حسین، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، ج۳، ص۲۵۷.
