قضیه متصله لزومیه موجبه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قضیه متصله لزومیه
موجبه، به‌معنای
قضیه شرطیه متصله دالّ بر
ایجاب اتصال لزومی بین
مقدم و
تالی است.
قضیه متصله لزومیه به لحاظ کیفیتِ نسبت، به
متصله لزومیه
موجبه و
سالبه تقسیم می‌شود.
متصله لزومیه
موجبه، به
قضیه‌ای می‌گویند که در آن به نسبت ایجابی لزومی بین دو طرف
قضیه حکم شده باشد، خواه مقدم و تالی در آن
موجبه باشند یا سالبه یا مختلف. بنابراین،
قضیه متصله لزومیه
موجبه با توجه به
ایجاب و
سلب اجزا، چهار نوع است:
۱.
متصله لزومیه
موجبه با مقدم و تالی
موجب، مانند: "اگر شخصیت‌ها اصلاح شوند کشور ترقی می‌کند".
۲.
متصله لزومیه
موجبه با مقدم و تالی سالب، مانند: "اگر کسی
کمال کسب نکند از زندگی بهره نبرد".
۳.
متصله لزومیه
موجبه با مقدم
موجب و تالی سالب، مانند: "اگر آفتاب طلوع کند ستارگان پیدا نباشند".
۴.
متصله لزومیه
موجبه با مقدم سالب و تالی
موجب، مانند: "اگر باران نبارد کشاورزی تباه می‌گردد".
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:
• گرامی، محمدعلی، منطق مقارن.
• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.
• تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق.
• قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «قضیه متصله لزومیه موجبه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۳/۲۰.
