قُصِّیه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُصِّیه: (قالَتْ لِاُخْتِهِ قُصِّیهِ) «قُصِّیه» از مادّه «قَصّ» (بر وزن نَصّ) به معنای جستجو از آثار چیزی است و این که «قصّه» را «قصّه» می‌گویند، به خاطر این است که پی‌گیری از اخبار و حوادث گوناگون در آن می‌شود.
(وَ قَالَتْ لِاُخْتِهِ قُصِّیهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَن جُنُبٍ وَ هُمْ لَا یَشْعُرُونَ) (و مادر موسی به خواهر او گفت: در جستجو حال او باش. او نیز از دور ماجرا را مشاهده کرد در حالی که آنان بی‌خبر بودند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مجمع البیان گفته: کلمه قص به معنای دنباله جای پا و اثر کسی را گرفتن و رفتن است و قصه را هم که به معنای داستان‌های گذشته است، به همین جهت قصه می‌گویند که دومی در نقل آن از اولی پیروی می‌کند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قُصِّیه»، ص۴۴۱.
