قصه اصحاب سبت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قصه اصحاب سبت، داستان یکی از اقوام
بنی اسرائیل در
قرآن را می‌گویند.
از جمله قصص
قوم بنی اسرائیل ، قصه اصحاب سبت است.
«سبت» در
لغت به معنای قطع و بریدن یا تعطیل عمل است؛ چنان که در آیه ۹
سوره نبا آمده است: (وجعلنا نومکم سباتا)؛ «وخواب را وسیله تعطیل عمل و
استراحت قرار دادیم»؛ اما در
سنت یهود همچنان که در قاموس
کتاب مقدس آمده، سبت اسم آن روزی (شنبه) است که قوم یهود از تمام اعمال خود دست کشیده، استراحت می‌کردند. کلمه «سبت» در قرآن کریم شش بار تکرار شده است.
اما قصه اصحاب سبت داستان جمعی از بنی اسرائیل است که در
ساحل یکی از دریاها می‌زیستند و
خداوند برای
آزمایش به آن‌ها دستور داده بود از
صید ماهی در روز شنبه خودداری کنند؛ اما بنی اسرائیل مقابل این آزمایش به سه گروه تقسیم شدند:
۱. بیشترشان به مخالفت با دستور الهی برخاستند؛
۲. اقلیتی که با اکثریت مخالفت ورزیدند و به وظیفه
امر به معروف و
نهی از منکر پرداختند؛
۳. افراد ساکت و بی طرف.
سرانجام اقلیت معترض به نقض
فرمان الهی نجات یافتند و دیگران
مسخ و نابود شدند. تفصیل این داستان در تفاسیر ذیل آیات ۱۶۳ - ۱۶۶
سوره اعراف و آیات دیگر قرآن کریم ذکر شده است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قصه اصحاب سبت».
