• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قتل صَبر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: قتل صَبر
مقالات مرتبط: قتل صبر (مقاله‌دوم).


قتل صَبر به معنای نوعی کشتن است.
قتل صبر در لغت به معنای حبس و بستن شخصی و پرتاب کردن سنگ یا غیر آن به سوی او تا کشته شدن، آمده است.
[۱] ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه، واژۀ «صبر».    
[۲] ابن منظور، لسان العرب، واژۀ «صبر».    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، واژۀ «صبر».    
زجرکش کردن، کشتن در منظر مردم و کشتن فرد پس از تهدید وی به قتل از دیگر معانی قتل صبر است.
[۴] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۳، ص۴۲.    

از آن در باب‌های جهاد، اطعمه و اشربه و حدود سخن گفته‌اند.


کشتن اسیر به قتل صبر مکروه است.
بسیاری، قتل صبر را در اینجا به حبس اسیر برای کشتن معنا کرده‌اند.
[۵] ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ج۲، ص۹.    
[۶] علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۱۶۸.    
[۷] شهید اول، الدروس الشرعیة، ج۲، ص۳۳.    
به تصریح برخی، مقصود از حبس در اینجا بستن دست و پای اسیر هنگام قتل او است.
[۸] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۳۲.    
[۹] بهجت، محمدتقی، جامع المسائل، ج۲، ص۳۹۴.

برخی، معانی دیگر (زجرکش کردن، کشتن در حضور مردم و کشتن پس از تهدید به قتل) را نیز احتمال داده‌اند،
[۱۰] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۳، ص۴۲.    
چنان‌که برخی همۀ موارد و معانی یاد شده را مصداق قتل صبر دانسته‌اند.
[۱۱] شهید اول، غایة المراد (حاشیة الارشاد)، ج۱، ص۴۸۷.    
[۱۲] طباطبایی، سیدعلی، ریاض المسائل، ج۷، ص۵۳۷ - ۵۳۸.    


از حیواناتی که مردار به شمار رفته و خوردن گوشت آن حرام می‌باشد، «مصبوره» است، یعنی حیوانی که به قتل صبر جان داده استف بدین‌گونه که بسته شده تا اینکه مرده و یا ابتدا مجروح گشته، سپس بسته شده تا مرده است. در روایتی نیز از کشتن حیوان به قتل صبر نهی شده است که مقصود از آن، بستن حیوان، سپس کشتن آن با پرتاب سنگ و مانند آن به سوی او است.
[۱۳] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۲، ص۵۲.    


ذبح حیوان به ذبح صبر مکروه است.
مقصود از آن، ذبح حیوان در حال نظاره‌گر بودن حيوانى دیگر است.
[۱۴] ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ج۳، ص۱۰۹.    
[۱۵] شهید اول، الدروس الشرعیة، ج۲، ص۴۱۶.    
[۱۶] شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۱، ص۴۹۰.    
ظاهر کلام برخی قدما حرمت آن است.
[۱۷] شیخ طوسی، النهایه، ص۵۸۴.    
[۱۸] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۶، ص۱۳۷.    


در کلمات برخی قدما از کشتن با شمشیر در حدودی همچون لواط و سرقت برای بار چهارم، به قتل صبر تعبیر شده است.
[۱۹] ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۴۰۶.    
[۲۰] ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۴۰۸-۴۰۹.    
[۲۱] ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۴۲۰.    


۱. ↑ ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه، واژۀ «صبر».    
۲. ↑ ابن منظور، لسان العرب، واژۀ «صبر».    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، واژۀ «صبر».    
۴. ↑ شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۳، ص۴۲.    
۵. ↑ ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ج۲، ص۹.    
۶. ↑ علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ج۹، ص۱۶۸.    
۷. ↑ شهید اول، الدروس الشرعیة، ج۲، ص۳۳.    
۸. ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۳۲.    
۹. ↑ بهجت، محمدتقی، جامع المسائل، ج۲، ص۳۹۴.
۱۰. ↑ شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۳، ص۴۲.    
۱۱. ↑ شهید اول، غایة المراد (حاشیة الارشاد)، ج۱، ص۴۸۷.    
۱۲. ↑ طباطبایی، سیدعلی، ریاض المسائل، ج۷، ص۵۳۷ - ۵۳۸.    
۱۳. ↑ شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۲، ص۵۲.    
۱۴. ↑ ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ج۳، ص۱۰۹.    
۱۵. ↑ شهید اول، الدروس الشرعیة، ج۲، ص۴۱۶.    
۱۶. ↑ شهید ثانی، مسالک الافهام، ج۱۱، ص۴۹۰.    
۱۷. ↑ شیخ طوسی، النهایه، ص۵۸۴.    
۱۸. ↑ نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۶، ص۱۳۷.    
۱۹. ↑ ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۴۰۶.    
۲۰. ↑ ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۴۰۸-۴۰۹.    
۲۱. ↑ ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۴۲۰.    


• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۴۹۸.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات فقهی | اصطلاحات نظامی | قتل
جعبه ابزار