البته روایت غیر مشهوری نیز در برخی منابع وجود دارد که حضرت آدم (علیه‌السلام) در مکه دفن شده و انتقال به نجف داده نشده است؛ که راه جمع این روایات این است که حضرت آدم (علیه‌السلام) ابتدا در مکه دفن شدند و سپس توسط حضرت نوح (علیه‌السلام) جسدشان به نجف برده شد که برخی از این روایات را بیان می‌کنیم:
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «خدای تعالی به نوح (علیه‌السلام) در حالی که او در کشتی قرار داشت، وحی کرد که یک هفته پیرامون کعبه طواف کند و او چنین کرد، سپس وارد آب شد؛ در حالی که آب تا زانوهایش را فرا گرفته بود، آن‌گاه تابوتی را از آب بیرون آورد که در آن استخوان‌های آدم (علیه‌السلام) بود و تابوت را به داخل کشتی منتقل ساخت و بارها به دور کعبه طواف نمود، آن‌گاه به باب کوفه و وسط مسجد آن رسید و گروهی که با نوح در کشتی بودند پراکنده شدند، سپس تابوت را در محلی به نام "غری" دفن نمود».
[۱]جزایری، نعمت الله، النور المبین فی قصص الأنبیاء و المرسلین، ص۵۹، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
[۲]جزایری، نعمت الله، قصص الانبیاء، ص۹۷، ترجمه مشایخ، فاطمه، انتشارات فرحان،
است مدفون شد. آن‌گاه حضرت نوح (علیه‌السلام) بعد از طوفان، استخوان‌های آدم (علیه‌السلام) را در تابوتی ریخته، آن تابوت را در پشت کوفه دفن کرد، قبر آدم و نوح (علیه‌السلام) در «غری» (یعنی نجف اشرف) می‌باشد و تابوت امیرالمؤمنین)، بالای تابوت آن‌ها در یک مکان قرار دارد».
[۳]مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیة للامام علی بن ابی‌طالب، ص۲۳، انتشارات انصاریان، قم، چاپ سعلی (علیه‌السلاموم، ۱۳۸۴ش.
[۴]مسعودی، علی بن حسین، ترجمه اثبات الوصیة، ص۲۰، مترجم: نجفی، محمدجواد، اسلامیه، تهران، ۱۳۶۲ش.
«در صحف ادریس (علیه‌السلام) آمده که آدم (علیه‌السلام) ده روز به مرض تب بیمار بود و وفات او در روز جمعه یازدهم محرم اتفاق افتاد و او را در غاری در کوه ابوقبیس دفن کرده و او را رو به قبله قرار دادند و عمر او از زمان ایجاد تا هنگام وفات نهصد و سی سال بود و حوا (علیهاالسلام) فقط یک سال بعد از او زنده بود، سپس پانزده روز بیماری کشید و آن‌گاه وفات یافت و او را در کنار آدم دفن کردند».
[۶]ابن طاووس، علی بن موسی، سعد السعود للنفوس منضود، ص۳۷، دارالذخائر، قم، چاپ اول، بی‌تا.
