قانع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قانع: (وَ اَطْعِمُوا الْقانِعَ) «قانع» از مادّه «
قناعت»
به کسی می‌گویند که اگر چیزی به او بدهند قناعت می‌کند،
راضی و خشنود می‌شود و اعتراض و ایراد و خشمی ندارد.
(وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَکُم مِّن شَعَائِرِ اللَّهِ لَکُمْ فِیهَا خَیْرٌ فَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیْهَا صَوَافَّ فَاِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَکُلُوا مِنْهَا وَ اَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ کَذَلِکَ سَخَّرْنَاهَا لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ) (و شتران فربه را در مراسم
حج برای شما از
شعائر الهی قرار دادیم؛ در آن‌ها برای شما خیر و برکت است؛ نام خدا را در حالی که برای قربانی به صف ایستاده‌اند بر آن‌ها ببرید و هنگامی که پهلوهایشان به زمین رسید و جان دادند، از گوشت آن‌ها بخورید و
مستمندان قانع و سائلان را نیز از آن
اطعام کنید. این‌گونه ما آن‌ها را مسخّرتان ساختیم، تا شکر خدا را به جا آورید.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه قانع به معنای فقیری است که به هر چه به او بدهند قناعت می‌کند، چه سؤال هم بکند یا نکند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قانع»، ص۴۳۳.
