قاعدۀ امضایی از قواعد فقهی و مقابل قاعده تاسیسی به معنای امضای شارع از قاعدهای که قبل از ظهور اسلام در میان مردم وجود داشته که یا از شرایع پیشین یا از بنای عقلا نشات گرفته است.
قاعدۀ امضایی به قاعدهای اطلاق میشود که قبل از ظهور اسلام در میان مردم وجود داشته و از بنای عقلا و یا شرایع پیشین نشات گرفته و شارع مقدس اسلام، هرچند با سکوت و باز نداشتن از آن، آنرا امضا و تایید کرده باشد.