قاعده کُلُّ مَن نَویٰ إقامَةَ عَشرَةِ ایّامٍ و صلّیٰ تماماً یَبقیٰ علی التمام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ کُلُّ مَن نَویٰ اقامَةَ عَشرَةِ ایّامٍ و صلّی تماماً یَبقیٰ علی التمام از
قواعد فقهی به معنای وجوب تمام خواندن
نماز بر مسافری که قصد ماندن ده روز در یک مکان را کرده و پس از خواندن یک نماز چهار رکعتی از قصد خود برگشته است.
به آن در باب
صلات استناد کرده‌اند.
از اسباب تمام خواندن نماز در
سفر، قصد اقامت ده روز در یک مکان است؛ لیکن چنانچه پس از قصد اقامت ده روز، از قصدش برگردد و بخواهد کمتر از ده روز در آنجا بماند، در صورتی که یک نماز چهار رکعتی، مانند
نماز ظهر را قبل از عدول از قصدش، خوانده باشد، تا زمانی که در آن مکان حضور دارد، باید همۀ نمازهای خود را تمام بخواند و روزۀ واجبش را نیز بگیرد، اما اگر قبل از خواندن نماز چهار رکعتی از قصد خود برگردد، نمازهایش
قصر خواهد بود و روزه‌اش نیز صحیح نمی‌باشد.
بر حجّیت و اعتبار قاعده به بعضی
روایات استناد کرده‌اند. ضمن آنکه مفاد قاعده محل اتفاق فقها است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۳۴۲.
