قاعده کُلُّ ما یَصِحُّ إعارتُهُ یَصِحُّ إجارَتُهُ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ کُلُّ ما یَصِحُّ اعارتُهُ یَصِحُّ اجارَتُهُ از
قواعد فقهی به معنای صحّت
اجاره آنچه
عاریه دادن آن صحیح است.
از آن در باب اجاره و نیز برخی کتب قواعد فقهی سخن گفته‌اند.
هر عینی که استفاده از آن، موجب از بین رفتن آن نمی‌شود، مانند
لباس و
طلا، عاریه دادن آن صحیح است. بنابراین، عاریه دادن
نان برای
خوردن صحیح نیست، زیرا نان با خوردن از بین می‌رود.
مفاد قاعده این است که آنچه عاریه دادنش صحیح می‌باشد، اجاره دادن آن نیز صحیح خواهد بود، بنابراین، در عاریه و اجاره هر دو شرط است که عین مورد عاریه یا اجاره با استفاده کردن از بین نرود. در غیر این صورت، عاریه و اجاره باطل خواهد بود.
از قاعدۀ یاد شده، گوسفندی که برای استفاده از شیرش عاریه داده می‌شود، استثنا شده و عاریه دادنش صحیح است، لیکن اجاره دادن آن صحیح نمی‌باشد.
بر اعتبار قاعدۀ یاد شده به
اجماع و یکی بودن حقیقت عاریه و اجاره
استدلال شده است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۳۳۹.
