قاعده کُلُّ عُضوٍ یُقتَصُّ مِنهُ مَعَ وُجُودِه تُؤخَذُ الدّیَةُ مَعَ فَقدِه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ کُلُّ عُضوٍ یُقتَص مِنهُ مَعَ وُجُودِه تُؤخَذ الدّیَةُ مَعَ فَقدِه از
قواعد فقهی به معنای اینکه هر عضوی که در صورت وجودش،
قصاص بر آن جاری می‌گردد، در صورت فقدان آن،
دیه گرفته می‌شود.
از آن در باب قصاص سخن گفته‌اند.
چنانچه کسی جنایتی بر عضوی از اعضای دیگری وارد کند، مانند آنکه دست او را قطع نماید، قصاص بر همان
عضو از جانی ثابت می‌شود، لیکن اگر وی فاقد آن عضو باشد، از وی دیه دریافت می‌گردد. به عنوان نمونه، اگر فاقد
انگشت، انگشت کسی را قطع کند، از وی دیه گرفته می‌شود و اگر دارندۀ یک انگشت، دو انگشت کسی را قطع کند، یک انگشت او قصاص و در مقابل انگشت دیگر از او دیه گرفته می‌شود.
بر حجّیت و اعتبار قاعده به پایمال نشدن حق
مسلمان و شمول اطلاق ادلۀ دیه بر این موارد و نیز
اجماع استدلال کرده‌اند.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۳۲۹.
