قاعده کُلّ ما لاتَجوزُ الصَّلاةُ فیه لایَجوزُ التکفینُ فیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ کُلّ ما لاتَجوزُ الصلاةُ فیه لایَجوز التکفینُ فیه از
قواعد فقهی به معنای عدم جواز کفن کردن
میّت در چیزی که
نماز در آن صحیح نیست.
برخی از عنوان فوق به قاعده تعبیر کردهاند. از آن در باب
طهارت سخن گفتهاند.
نماز گزاردن در
حریر و
طلا برای
مرد و نیز لباس نجس و لباسی که از اجزای حیوان حرام گوشت تهیه شده، در حال اختیار صحیح نیست.
مفاد قاعده آن است که
کفن نباید از جنس پوششی باشد که نماز در آن صحیح نیست، بنابراین، کفن کردن میّت در حریر و لباس نجس و غیر آن در حال اختیار (و بدون ضرورت)، صحیح و جایز نخواهد بود.
برخی گفتهاند: مفاد قاعده، کلّیت عدم جواز کفن کردن در چیزی که نماز خواندن در آن جایز نیست، میباشد، اما جواز کفن در آنچه که نماز در آن جایز است، مدلول قاعده نیست، مگر آنکه به ملازمه استفاده شود، که آن هم مشکل است.
بنابر وجود ملازمه بین جواز نماز گزاردن در چیزی و جواز کفن کردن در آن، مواردی از قاعده استثنا شده است، از جمله:
نجاستی که در لباس نمازگزار بخشوده است، در کفن بخشوده نیست،
کفن کردن میّت
زن و نیز
کودک در حریر صحیح نیست، با آنکه برای آنان نماز خواندن در آن صحیح است
و جواز نماز خواندن با پوشاندن خود با برگ و
گیاه و
پنبه و
پشم و مانند آن و عدم جواز کفن کردن با آنها.
بر اعتبار قاعدۀ یاد شده، به
قاعده احتیاط و برخی
روایات و نیز
اجماع استناد شده است،
لیکن برخی، کلّیت قاعده را نپذیرفتهاند، از اینرو، تنها کفن کردن در حریر و لباس نجس را جایز ندانستهاند، نه سایر پوششهایی که نماز خواندن در آنها جایز نیست، مانند اجزای حیوان حرام گوشت.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۶، ص۳۳۶.