قاعده لارضاعَ بعدَ فِطام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ لارضاعَ بعدَ فِطام از
قواعد فقهی به معنای نفی
رضاع (شیر خوردن) بعد از بازگرفتن
کودک از
شیر است.
عنوان قاعده برگرفته از روایتی نبوی است.
از این عنوان در کلمات
فقها به قاعده تعبیر نشده است، لیکن شمار اندکی در مقام شمارش قواعد
فقهی، آن را نیز تحت این عنوان بر شمرده‌اند.
از آن در باب
نکاح سخن رفته است.
رضاع به معنای شیر خوردن کودک از
پستان و
فطام به معنای بازگرفتن او از شیر است که پس از سپری شدن دوران شیرخوارگی، یعنی دو سال قمری پس از تولد، انجام می‌گیرد.
مقصود از نفی رضاع، نفی آثار و احکام مترتب بر رضاع است، بنابراین، مفاد قاعده، به پایان رسیدن زمان ترتّب احکام رضاع پس از دو سالگی است. در نتیجه اگر زنی پس از دو سالگی کودک، او را شیر دهد، کودک فرزند رضاعی او محسوب نمی‌شود و
ازدواج او با فرزندان زن جایز خواهد بود.
مدرک قاعدۀ یاد شده
روایات متعدد، از جمله روایت نبوی یاد شده است.
«لَارَضَاعَ بَعْدَ فِطَامٍ»
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۳۶۰.
