قاعده تنصیف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ تنصیف از
قواعد فقهی به معنای نصف بودن
کیفر برده و برخی امور دیگر نسبت به انسان آزاد است، مگر موارد استثنایی.
در کلمات برخی فقها، از قاعدۀ عدل و انصاف به قاعدۀ تنصیف نیز تعبیر شده است.
از قاعدۀ یاد شده هرچند در
فقه بحث مستقلی نشده است، لیکن فقها در بابهای مختلف، از جمله
طلاق،
ظهار و
حدود، برای اثبات بعضی احکام بردگان به آن استناد کردهاند.
برده حقِّ داشتن بیش از دو زن آزاد به
عقد دائم را ندارد،
بر خلاف آزاد که میتواند تا چهار
زن داشته باشد.
زوجۀ کنیز نصف همسر آزاد حق همخوابگی دارد.
عدّۀ کنیزی که شوهرش فوت کرده است دو ماه و پنج روز، یعنی نصف عدّۀ زن آزاد است.
به قول مشهور، در موارد وجوب دو ماه
روزه به عنوان
کفاره، مانند کفارۀ ظهار و
قتل خطایی، بر
برده نصف آن
واجب خواهد بود.
حدّ تازیانه در
زنا صد ضربه است، لیکن
حدّ برده نصف آن میباشد.
چنانکه برخی
حدّ قذف را در
برده به استناد قاعده تنصیف، نصف
حدّ آزاد، یعنی چهل تازیانه دانستهاند، اما مشهور با استناد به دلیل خاص، در این حکم تفاوتی میان
برده و آزاد قائل نشدهاند.
برخی، دلیل قاعدۀ تنصیف را
استقرا در نصوص و
روایات وارد شده در احکام بردگان دانستهاند،
لیکن برخی گفتهاند: قاعدۀ تنصیف بالجمله ثابت نیست، بلکه فی الجمله و در موارد خاص، به دلیل خاص ثابت است.
بنابراین، نمیتوان از آن به عنوان یک قاعدۀ کلی یاد کرد.
بعضی نیز قاعدۀ تنصیف را تنها به
حدود الهی (حق اللّٰه) اختصاص داده و شامل موارد
حق الناس ندانستهاند.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۶، ص۱۹۰.