قاعدۀ کُلُّ مَن وجَبَ نَفَقَتُهُ عَلَی الغَیرِ وجَبَت فِطرَتُهُ عَلَیهِ از قواعد فقهی به معنای وجوب زکات فطره افراد واجب النفقه بر کسی که عهده‌دار نفقه آنان است. از قاعدۀ فوق به قاعدۀ الفِطرَةُ واجبَةٌ علیٰ کُلِّ مَن یَعول نیز یاد کرده‌اند.
مراد از قاعده، ملازمه میان نفقه و زکات فطره است، بدین‌معنا که هر کس نفقۀ او بر عهدۀ دیگری است، مانند زوجه، فرزندان و پدر و مادر، زکات فطرۀ او نیز بر عهدۀ او می‌باشد، به شرط آنکه سرپرست خانوادهفقیر نباشد.
