قاعده إحیاء (فرهنگ‌فقه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعدۀ احیاء از
قواعد فقهی به معنای اینکه هر کس زمین بایری را آباد کند، مالک آن می‌شود و دیگری جز با اذن و رضایت او نمی‌تواند در آن تصرف نماید.
قاعدۀ احیاء برگرفته از
حدیث نبوی «مَنْ احیا ارضَاً مَواتاً فَهِیَ لَهُ» می‌باشد و عبارت است از اینکه هر کس زمین بایری را آباد کند، مالک آن می‌شود و دیگری جز با اذن و رضایت او نمی‌تواند در آن تصرف نماید. فقها برای اثبات این قاعده به روایاتی استناد و استدلال کرده‌اند.
مباحث مربوط به چگونگی
احیا و شرایط آن به تفصیل در باب
احیاء موات آمده است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۵۷.
