قاسم بن محمد بیانی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحمد قاسم بن محمد بن قاسم قرطبی (م
۲۷۶ق)، معروف به بیّانی، از فقیهان و محدثان برجسته
اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود.
ابومحمد قاسم بن محمد بن قاسم قرطبی، معروف به بیّانی، خاندان وی از موالی
ولید بن عبدالملک و
هشام بن عبدالملک بودند.
او در شهر قرطبه، از شهرهای معروف
اندلس به دنیا آمد
و طی دو سفری که به
مصر داشت، از دانشمندان و عالمان آن دیار علومی را فرا گرفت
و در زمره شاگردان و یاران
محمد بن عبدالله بن عبدالحکم قرار گرفت و پیوسته با او به سر می‌برد.
علم فقه را از وی و
مزنی آموخت. وی به
مذهب شافعی تمایل داشت.
ابراهیم حرامی،
ابراهیم شافعی و گروهی دیگر نیز از استادان وی بودند و او از آنان روایت کرده است.
محمد بن عمر بن لبابه و فرزندش محمد بیّانی هم از او روایت کرده‌اند. وی از فقیهان و محدثان برجسته عصر خویش بود و احادیث بسیاری را حفظ داشت.
به علاوه، در زمینه
تفسیر قرآن نیز ماهر بود.
آثار و تالیفات وی عبارت‌اند از: تفسیر القرآن
، الایضاح فی الرّد علی المقلدین
که به نام الرّد علی ابن مزیّن و العتبی شهرت دارد
و تصنیفی گران‌سنگ در موضوع
خبر واحد است.
بیّانی در سال ۲۷۶ق
در قرطبه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۱۹، برگرفته از مقاله «قاسم بیّانی».
