فُرُط (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فُرُط: (وَ كَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً) «فُرُط» به معناى تجاوز از حدّ است،
و هر چيزى كه از حدّ خود خارج بشود و به
اسراف متوجّه گردد، به آن
«فُرُط» مى‌گويند.
(وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا) (با كسانى باش كه پروردگار خود را
صبح و
شام مى‌خوانند، و تنها رضاى او را مى‌طلبند؛ و هرگز به خاطر زيورهاى دنيا، چشمان خود را از آنها برمگير. و از كسانى كه قلبشان را از يادمان غافل ساختيم و از
هوای نفس پيروى كردند، و كارشان افراطى است، اطاعت مكن.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه فرط به معناى تجاوز از
حق و خروج از آن است و از كلام عرب گفته شده كه: افرط، افراطا را در مورد اسراف و زياده روى به كار مى‌برند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فُرُط»، ص۴۲۱.
