فَلات (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَلات (به فتح فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای صحرا است و جمع آن
فَلوات و
فَلا است.
این واژه سه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
فَلات به معنای صحرا است.
جمع آن
فَلوات و
فَلا است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه بهکار رفته است، اشاره میشود:
امیرالمومنین (علیهالسلام) درباره
علم پروردگار فرمايد:
«یَعْلَمُ عَجِیجَ الْوُحُوشِ فِی الْفَلَوَاتِ وَ مَعَاصِیَ الْعِبَادِ فِی الْخَلَوَاتِ» «مىداند فرياد و زوزه حيوانات وحشى را در صحراها و
گناهان بندگان را در خلوتها.»
(شرحهای خطبه:
)
حضرت (علیهالسلام) درباره بنده خالص
خدا مىفرمايد:
«مِفْتَاحُ مُبْهَمَاتٍ دَفَّاعُ مُعْضِلاَتٍ دَلِیلُ فَلَوَاتٍ» «كليد مبهمات و دفع كننده مشكلات و راهنماى بيابانهاست»
(شرحهای خطبه:
)
امام علی (علیهالسلام) در خطبه ای درباره بندگان فرموده اند:
«بِمَنْزِلَةِ الاَْدِلَّةِ فِي الْفَلَوَاتِ» «به منزله راهنمايان بيابانها بودند»
(شرحهای خطبه:
)
از این ماده سه مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فلات »، ج۲، ص۸۳۰.