فَرْث (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَرْث: (في بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ) «فَرْث» در لغت به معناى غذاهاى هضم شده درون معده است كه به مجرد رسيدن به روده‌ها، مادّه حياتى آن جذب بدن مى‌گردد، و تفاله‌هاى آن به خارج فرستاده مى‌شود، در آن حال كه اين غذاى هضم شده در درون معده است، به آن
«فَرْث» مى‌گويند و هنگامى كه تفاله‌هاى آن خارج شد
«رَوْث» (سرگين) گفته مى‌شود.
(وَإِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَآئِغًا لِلشَّارِبِينَ) (و در آفرينش
چهارپایان، براى شما درس‌هاى عبرتى است: از درون شكم آنها، از ميان غذاهاى هضم شده و
خون، شير خالص و گوارا به شما مى‌نوشانيم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
فرث به معناى كثافاتى است كه در روده‌ها مى‌افتد و در روده بزرگ جمع مى‌شود، ولى وقتى به خارج آمد آن را سرگين گويند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فَرْث»، ص۴۱۹.
