فَرْت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَرْت (به فتح فاء و سکون راء) و
فُرات (به ضم فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بسيار گوارا است.
از این ماده فقط يک مورد در
نهج البلاغه آمده است.
فَرْت و
فُرات به معنای بسيار گوارا است.
«شديدُ العذوبتهِ»
تنها موردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) «إِنَّ مِنْ أَحَبِّ عِبادِ اللهِ إِلَيْهِ عَبْداً... وَ ذَكَرَ فَاسْتَكْثَرَ، وَ ارْتَوى مِنْ عَذْب فُرات سُهِّلَتْ لَهُ مَوارِدُهُ، فَشَرِبَ نَهَلاً» «از محبوب‌ترين بندگان خدا، بنده‌اى است كه ياد خدا كرد و عمل بيشتر نمود،و نوشيد از آبى شيرين و گوارا كه محل‌هاى ورود بر او آسان شده بود، پس نوشيد به يک‌بار (كه كفايت كرد او را)»
از این ماده فقط يک مورد در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فرت»، ج۲، ص۸۰۷.
