فَرَّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَرَّت:(فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ) «فَرَّت» از مادّه
فَرّ (به فتح فاء و تشدید را) به معنای فرار كردن و
گریختن است.
آیه مورد بحث می‌گوید: مشركان چنان از
حق مى‌گريزند كه گورخران از
شیر.
وحشت اين گروه معاند و لجوج را از شنيدن سخن حق و هرگونه اندرز و
نصیحت به روشن‌ترين وجه منعكس مى‌كند، مى‌فرمايد: گويى آن‌ها گورخرانى هستند رميده و فرارى كه از شير يا (صياد)
فرار كرده‌اند. معروف است كه «
گورخر» وحشت عجيبى از شير دارد، حتى موقعى كه صداى شير را مى‌شنود چنان وحشتى بر او مستولى مى‌شود كه ديوانه‌وار به هر سو مى‌دود، مخصوصا هنگامى كه شير به گروهى از آن‌ها برسد چنان پراكنده مى‌شوند و به هر سو مى‌دوند كه هر بيننده را
غرق تعجب مى‌كند. اصولا اين
حیوان به حكم وحشى بودن از همه چيز وحشت دارد تا چه رسد به
دشمن خونخوارش شير.
به موردی از کاربرد «
فَرَّت» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍ) «كه از مقابل شيرى فرار كرده‌اند!.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ) حال كفار را در اعراض از تذكره تشبيه كرده به حمر كه جمع حمار است، و البته منظور حمار وحشى يعنى گورخر است، و استنفار به معنى نفرت است، و كلمه قسورة به معناى شير و شكارچى است، چون به هر دو معنا تفسير شده، و معناى آيه اين است كه: اين كفار در حالى از تذكره نفرت و اعراض مى‌كنند كه گويى خران وحشى‌اند، و از شير و يا شكارچى مى‌گريزند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فرت»، ج۳، ص ۴۳۰.
