• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَخّار (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَخّار (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: فخّار (مفردات‌قرآن)، فخر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، تفاخر.


فَخّار: (مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ)
[۱] رحمن/سوره۵۵، آیه۱۴.    

«فَخّار» از مادّه‌ «فخر» گرفته شده و به معناى كسى است كه بسيار فخر مى‌كند،
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۳۶.    
و از آنجا كه اين گونه اشخاص آدمهايى تو خالى و پر سر و صدا هستند، اين كلمه به کوزه (و هر گونه «سفال») به خاطر سر و صداى زيادى كه دارد اطلاق شده است!
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۲۹.    



(خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ)
[۵] رحمن/سوره۵۵، آیه۱۴.    
(انسان را از گلِ خشكيده‌اى همچون سفال آفريد.)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۱.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه فخار به معناى سفال است.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۵.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۹.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۷۵.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۰۴.    
)

۱. ↑ رحمن/سوره۵۵، آیه۱۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۳۶.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۲۹.    
۵. ↑ رحمن/سوره۵۵، آیه۱۴.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۱.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۵.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۹.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۷۵.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۰۴.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فَخّار»، ص۴۱۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره الرحمن | لغات قرآن
جعبه ابزار