فَجْه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَجْه (به فتح فاء و سکون جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ناگهان است.
این واژه فقط یک بار در
نهج البلاغه آمده است.
فَجْه به معنای ناگهان است.
تنها موردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:
امام علی (علیه‌السلام) پس از ضربت خوردن در
وصیت خويش چنين فرمود:
«وَ اللهِ ما فَجأَني مِنَ الْمَوْتِ وارِدٌ كَرِهْتُهُ، وَ لا طالِعٌ أَنْكَرْتُهُ، وَ ما كُنْتُ إِلاّ كَقارِب وَرَدَ، وَ طالِب وَجَدَ، (وَ ما عِنْدَ اللهِ خَيْرٌ لِلاَْبْرارِ)» «به
خدا،
قسم، با ناگهان مردن چيزى به سر وقت من نيامد كه آن‌را نپسندم و نه چيزى پديد گرديد كه آن‌را نشناسم، بلكه چون جوينده آب به شب هنگام بودم كه ناگهان به آب رسد و يا مانند طالب چيزى كه به آن رسد و آن‌چه نزد خدا است، نيكوكاران را بهتر است.»
این واژه یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فجه»، ج۲، ص۸۰۲-۸۰۳.
