فقه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فقه: (الآْياتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ) «فقه»، هر گونه علم و فهمى نيست، بلكه از معلومات حاضر، پى به معلومات غائب بردن است.
(وَهُوَ الَّذِيَ أَنشَأَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ قَدْ فَصَّلْنَا الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ) (او كسى است كه شما را از يک انسان آفريد! و شما از نظر
ایمان يا
آفرینش دو گروه مختلف هستيد: پايدار و ناپايدار؛ ما آيات خود را براى كسانى كه مى‌فهمند، شرح داديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى آيه شريفه اين است كه: پروردگار متعال آن كسى است كه شما نوع بشر را از يک فرد ايجاد كرده و زمين را تا مدت معينى به دست شما آباد نموده است، و اين زمين تا زمانى كه شما نسل بشر منقرض نشده‌ايد مشغول به شما و در دست شما است، پيوسته بعضى از شما افراد بشر مستقر در آن و بعضى ديگر مستودع در اصلاب و ارحام و در حال به وجود آمدن در آنند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فقه»، ص۴۲۴.
