فضل بن غانم خزاعی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعلی فضل بن غانم خزاعی (م
۲۳۶ق)، از محدثان و فقهای برجسته
حنفی مذهب قرن سوم هجری قمری در
بغداد بود.
ابوعلی فضل
بن غانم خزاعی مروزی بغدادی، از محدثان و فقهای برجسته و حنفیه
اهل بغداد
و بنابر نقلی، از مردمان مرو بود
و در بغداد سکونت داشت.
او از اصحاب
ابویوسف قاضی بود
و از بزرگانی چون
مالک بن انس و
سلیمان بن بلال حدیث شنیده و روایت کرده است.
کسانی نیز از شاگردان او بوده و از وی روایاتی را نقل کرده‌اند که از آن میان افرادی چون
محمد بن یحیی مروزی و
ابوالقاسم بغوی را می‌توان نام برد.
او علاوه بر جایگاه علمی که از آن برخوردار بود، از مشاغل و مناصب سیاسی و حکومتی نیز به دور نبود. وی در سال
۱۹۸ق به
مصر مسافرت کرد و از سوی امیر و حاکم وقت مصر،
مطلب بن عبدالله به سمت
قضاوت آنجا منصوب شد و یک سال بعد از آن عزل گردید و سپس مصر را ترک کرد.
زمانی نیز از سوی
هارون الرشید (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) به قضاوت
ری اشتغال داشت.
می‌گویند که وی دارای محاسنی بسیار بلند بوده و به اقامه
نماز جمعه می‌پرداخت.
فضل دارای تالیفی در فقه به نام الفوائد فی الفقه بوده است.
وی سرانجام در سال ۲۳۶ق در بغداد درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف
اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان
اسلامی، ج۱، ص۶۰۸-۶۰۹، برگرفته از مقاله «فضل خزاعی».
