فصاحت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَصاحت، ادای صحیح و دقیق حروف است.
فَصاحت،ادای صحیح و دقیق
حروف ، بیان مقصود در قالب کلمات عاری از
ابهام، غرابت و ضعف تألیف می باشد.
از
فصاحت به معنای نخست در باب
صلات سخن گفته‌اند
مستحب است
مؤذن از ویژگیهایی، از جمله
فصاحت برخوردار باشد مقصود از
فصاحت در اینجا معنای اصطلاحی آن؛ یعنی بیان مقصود با
الفاظ فصیح نیست؛ زیرا
الفاظ اذان توقیفی و غیر قابل افزایش و نقصان است؛ بلکه مراد، معنای لغوی
فصاحت؛ یعنی ادای حروف بدون لکنت و به صورت واضح و کامل است
در روایات بر
فصیح ادا کردن «الف» و «ها» در اذان تأکید شده است در این‌که مقصود از «الف» و «ها» کدام «الف» و «ها» است، احتمالاتی ذکر شده است:«الف» و «ها» در هر جای موجود در اذان؛ «الف» و «ها» ی واقع در آخر فصول اذان، همچون «الف» و «ها» ی آخر «اللّه» و «الصلاة»؛ و «الف» و «ها» ی
کلمه جلاله «اللّه»
اقتدا به کسی که قادر بر
فصیح ادا کردن حروف نیست، در صورت توانایی بر ادای آن‌ها در حدّ
واجب ،
جایز است؛ هرچند مأموم
فصیح‌تر از
امام باشد
از
فصاحت به معنای دوم نیز در باب صلات سخن گفته‌اند
مستحب است
خطیب جمعه فصیح و بلیغ باشد؛ بدین معنا که سخنانش روان و شیوا باشد؛ میان کلماتش ارتباط و تناسب وجود داشته باشد و کلمات برای مخاطبان نامأنوس نباشد و به ذهنشان دشوار نیاید
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۹۳، برگرفته از مقاله «فصاحت».
