فساد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَسَدَ و
فَساد (
به فتح فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تباهى است. مواردى از آن در «
نهج البلاغه» آمده است.
فَسَدَ و
فَساد :
به معنای تباهى است. در لغت آنرا ضدّ
صلاح گفته‌اند
.
راغب در
مفردات گويد: آن خروج شى‌ء از
اعتدال است كم باشد يا زياد.
امیرالمومنین (علیه‌السلام) در حکمتی چنین میفرمایند:
«وَ إِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ و أَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُل فَقَدْ غَرَّرَ» «و هنگامى كه فساد بر زمان و اهل زمان مستولى شود، هر كسى گمان خوب
به ديگرى ببرد خود را فريب داده است» «غَرَّرَ» يعنى خود را در غرور و خطر انداخته است،
(شرح‌های حکمت:
)
حضرت در مذمت ياران خود فرموده اند:
«وَ إِنِّی لَعَالِمٌ بِمَا یُصْلِحُکُمْ وَ یُقِیمُ أَوَدَکُمْ وَ لَکِنِّی لاَ أَرَی إِصْلاَحَکُمْ بِإِفْسَادِ نَفْسِی» «من مى‌دانم كه چه چيز شما را اصلاح، كجى و نادرستى‌تان را، راست مى‌كند ولى
به خدا سوگند اصلاح شما آن قدر مهمّ نيست كه
به خاطر آن
نفس خويش را تباه سازم» كلام عجيبى است كه حاكم مى‌تواند با راههاى خلاف شرع و ظلم مردم را
به اراده خود وادارد ولى در آن صورت مردم اصلاح مى‌شوند و حاكم
به گناه مى‌افتد و پيش
خدا رسوا مى‌گردد، اين كلام از مولا (صلوات‌الله‌عليه) زيبنده است.
(شرح‌های خطبه:
)
از این ماده چند مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فسد »، ج۲، ص۸۱۶.
