فرشته (فقه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فرشته ، آفریده‌ای لطیف و آسمانی است.
فرشته موجودی است لطیف و آسمانی و از مأموران الهی و واسطه رساندن فیض به بندگان. فرشته رابط میان مشیّت خدای تعالی و
خلق می‌باشد که به بندگان فیض می‌رساند.
قرآن کریم عملکرد این مأموران الهی را چنین ترسیم کرده است: «لایَعْصُونَ اللّه‌َ ما أمَرَهُمْ و یَفْعَلُونَ ما یُؤمَرُونَ؛
خدا را در آنچه بدان امر شده‌اند، نافرمانی نمی کنند و بدان عمل می‌کنند».
از احکام مرتبط با آن در بابهای
طهارت ،
جهاد و
تجارت سخن گفته‌اند.
فرشتگان در
شرع مقدس محترم شمرده شده‌اند و
احترام آنان
واجب است و استخفاف و
تحقیر و
اهانت آنان
حرام است. به تصریح برخی، دشنام دهنده به فرشتگان مستحق
قتل است.
البته در اینکه استحقاق قتل به دلیل تحقق
ارتداد است یا حکمی است مستقل، محل بحث است. بنابر تحقق ارتداد، دشنام دهنده
نجس خواهد بود.
تسخیر و به خدمت گرفتن فرشتگان حرام است. البته در اینکه حرمت تسخیر فرشتگان از این رو است که مصداق
سحر می‌باشد، یا از آن جهت که اضرار و
ظلم است و یا از آن رو که مقدمات آن حرام می‌باشد، مسئله اختلافی است.
آیا
مس نام فرشتگان، مانند
جبرئیل و
میکائیل بدون طهارت حرام است یا نه؟ برخی
احتیاط را در اجتناب مس آن بدون
طهارت دانسته‌اند.
آیا نقاشی فرشتگان حرام است یا نه؟ مسئله محل اختلاف می‌باشد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۷۳، برگرفته از مقاله «فرشته در فقه».
