فراریان غزوه حنین (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
توبه برخی
فراریان از
غزوه حنین، از جانب
خدا مورد پذیرش واقع شد.
«لقد نصرکم الله فی مواطن کثیرة ویوم
حنین اذ اعجبتکم کثرتکم فلم تغن عنکم شیــا وضاقت علیکم الارض بما رحبت ثم ولیتم مدبرین• ثم یتوب الله من بعد ذلک علی من یشاء...؛
خداوند شما را در جاهای زیادی یاری کرد (و بر
دشمن پیروز شدید)؛ و در
روز حنین (نیز یاری نمود)؛ در آن هنگام که فزونی جمعیتتان شما را
مغرور ساخت، ولی (این فزونی جمعیت) هیچ به دردتان نخورد و
زمین با همه وسعتش بر شما تنگ شده؛ سپس پشت (به دشمن) کرده،
فرار نمودید• سپس خداوند -بعد از آن-
توبه هر کس را بخواهد (و شایسته بداند)، می‌پذیرد؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است».
توبه خدا، به معنای این است که خدای تعالی بعنایت و
توفیق خود به بنده اش باز گردد، و در درجه دوم او را شامل
عفو و
مغفرت خود قرار دهد. و توبه
عبد بمعنای رجوع بسوی
پروردگار است با
ندامت و
استغفار. خدای تعالی هیچ وقت بسوی بنده‌ای که بسویش بازگشت ندارد باز نمی‌گردد.
معنای آیه چنین است: آن گاه خداوند هر که را که از
شرک توبه کند و بفرمانبرداری خدا باز گردد، و از اعمال زشت پیشین خود
پشیمان گردد توبه اش را می‌پذیرد، و ممکن است مقصود توبه آن مسلمانانی باشد که پس از
انهزام بازگشتند، و معنای سوم آن است که منظور توبه آنها از آن حال شگفت و سروری بود که از کثرت سپاهیان
اسلام بدانها دست داد، و اینکه خداوند در این آیه پذیرش توبه آنها را بسته بمشیت و
اراده خود ساخته بخاطر آن است که پذیرش توبه بر خدا لازم نیست چنانچه دسته معتقدند بلکه قبول آن تفضلی است از جانب خدای تعالی.
شک نیست که در این میدان اکثریت قریب به اتفاق در آغاز کار
فرار کردند، و باقیمانده را طبق
روایت ده نفر، و بعضی حتی چهار نفر، و بعضی حد اکثر حدود یکصد نفر نوشته‌اند. و از آنجا که طبق بعضی از
روایات مشهور
خلفای نخستین نیز در جمع
فرار کنندگان بودند، بعضی از
مفسران اهل سنت سعی دارند که این
فرار را یک امر طبیعی معرفی کنند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حنین »
