فخرالدّوله دیلمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالْحَسن علی بن حسن دیلمی (متوفای ۳۸۷ق)، ملقب به
فخرالدوله پسر
رکن‌الدوله و برادر
مؤیدالدوله و
عضدالدوله از امیران دیلمی سرزمین
ری در قرن چهارم قمری بود که به سال
۳۸۷ق در همانجا درگذشت.
ابوالحسن فخرالدوله، علی بن حسن (رکن الدوله) بن بویه دیلمی، در سال
۳۶۶ق حاکم ری شد. برادرش عضدالدوله، حکومت ری را از وی گرفت و به قلمرو حکومت برادر دیگرش مؤیدالدوله (حکمران
اصفهان و
همدان) ضمیمه کرد و او را به زندان افکند، اما فخرالدوله هنگام مرگ عضدالدوله در سال
۳۷۲ق آزاد شد و حکومت خود را از او بازپس گرفت و کوشید حکومت عراق را از دست پسر برادرش
بهاءالدوله پسر عضدالدوله درآورد، اما در این کار، موفق نشد. آن گاه به ری بازگشت و در همان جا وفات یافت.
اسماعیل بن ابوالحسن عبّاد، مشهور به
صاحب بن عباد و
ابوالعباس احمد ضبّی، ملقب به کافی، وزارت او را به عهده گرفتند.
فخرالدوله پادشاهی شجاع و مطاع بود و به جمع آوری اموال، بسیار می‌کوشید و حدود سه میلیون
دینار و پانزده هزار قطعه از جواهر به ارزش سه میلیون دینار طلا، فراهم آورد. همچنین ظروف طلای او معادل یک میلیون دینار و ظرف‌های نقره او معادل سه میلیون دینار بود و سه هزار محموله لباس در خزانه داشت.
فخرالدوله،
بخیل بود و همین امر باعث شد لشکریانش در حمله به
عراق، از خود سستی نشان دهند و این حمله به شکست او انجامد. پسرش ابوطالب رستم، ملقب به
مجدالدوله که چهار ساله بود، به جای او نشست.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۴۱.
