امام علی (علیه‌السلام) پس از ضربت خوردن در وصیت خويش چنين فرمود: «و الله ما فجأنى من الموت وارد كرهته و لا طالع انكرته و ما كنت الّا كفارب ورد و طالب وجد و ما عند الله خير الابرار»
«به خداقسم با ناگهان مردن چيزى به سر وقت من نيامد كه آنرا نپسندم و نه چيزى پديد گرديد كه آنرا نشناسم، بلكه چون جوينده آب به شب هنگام بودم كه ناگهان به آب رسد و يا مانند طالب چيزى كه به آن رسد و آنچه نزد خداست نیکوکاران را بهتر است.»
