فاقِرَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فاقِرَة: (أَنْ يُفْعَلَ بِها فاقِرَةٌ) «فاقِرَة» از مادّه
«فقرة» (بر وزن ضربة) و جمع آن
«فقار» به معناى مهره‌هاى پشت است؛ بنابراين
«فاقِرَة» به حادثه سنگينى مى‌گويند كه مهره‌هاى پشت را در هم مى‌شكند، و
«فقير» را از اين رو فقير گفته‌اند كه گويى پشتش شكسته است.
«فاقِرَة» صفت براى موصوف محذوفى است، و در تقدير «داهية فاقرة» مى‌باشد، و «
تَظُنُّ» فعل است كه فاعل آن «
وُجُوه» است، و در تقدير «ارباب الوجوه» يا «ذوات الوجوه» مى‌باشد.
(تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ) (زيرا مى‌دانند عذابى كمرشكن در پيش دارند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: فاقره از ماده فقر است، كه به معناى آسيب ديدن ستون فقرات است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «فاقِرَة»، ص۴۱۱.
