علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید: كلمه فاحشة در جمله «مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ»- هر يك از شما كه گناهى آشكار مرتكب شود به معناى عملى است كه در زشتى و شناعت به نهايت رسيده باشد، مانند آزاردادن به رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله)، افتراء، غیبت، و امثال اينها.