غَوْط (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَوْط (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای غائب شدن است.
این واژه فقط دو بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
غَوْط به معنای غائب شدن است.
«
غاطَ الرَّجُل فی الوادی: «غابَ فیه.»
به معنی کندن و وارد شدن نیز آمده است.
غائط زمین گود و مطمئن و چون
عرب برای قضای حاجت به چنان محل می‌رفتند به همان مناسبت به مدفوع
غائط گفته شده است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) به
خوارج فرمود:
«فَأَنا نَذيرٌ لَكُمْ أَنْ تُصْبِحوا صَرْعَى بِأَثْناءِ هذا النَّهَرِ، وَ بِأَهْضامِ هذا الْغائِطِ.» «من شما را می‌ترسانم از اینکه به صورت کشته‌ها در اثناء این رودخانه و در بطون این درّه (این گودال بزرگ) افتاده باشید.»
درباره
قرآن فرموده:
«فَهُوَ مَعْدِنُ الاْيمانِ وَ بُحْبوحَتُهُ ... وَ أَوْدِيَةُ الْحَقِّ وَ غيطانُهُ.» «
قرآن معدن
ایمان و مرکز
ایمان است و وادی‌های
حق و جاهای مطمئن آن است.»
غیطان جمع غوط و غائط است.
این واژه فقط دو بار در «نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غوط»، ج۲، ص۷۹۴.
