غَضِبَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَضِبَ:(قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم) «غَضبَ» (به فتح غین و ضاد) به معنای
خشم است.
آیه مورد بحث بخشى از توطئه‌هاى منافقان را برملا مى‌سازد، مى‌گويد: آيا نديدى كسانى را كه طرح دوستى با جمعيتى كه مورد
خشم خدا بود ريختند؟ اين
قوم «
مغضوب عليهم» ظاهرا همان
قوم یهود است كه در آيه ۶۰
سوره مائده به همين عنوان معرفى شده، آن‌جا كه درباره
يهود مى‌گويد: بگو آيا شما را از كسانى كه وضعشان از اين هم بدتر است با
خبر كنم آن‌ها كسانى هستند كه
خداوند آن‌ها را
لعنت كرده و مورد
غضب قرار داده.
به موردی از کاربرد «
غَضِبَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مّا هُم مِّنكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفونَ عَلَى الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمونَ) «آيا نديدى كسانى را كه طرح دوستى با گروهى كه مورد
غضب خدا بودند ريختند؟! آن‌ها نه از شما هستند و نه از آنان.
سوگند دروغ ياد مى‌كنند كه از شما هستند در حالى كه خودشان مى‌دانند دروغ مى‌گويند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ) منظور از قومى كه خدا بر آنان
غضب فرموده و منافقين آنان را دوست مى‌دارند
يهود است، كه درباره‌شان فرموده:
(مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازيرَ وَ عَبَدَ الطّاغوتَ).
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غضب»، ج۳، ص ۳۲۲.
