غَضِبَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَضِبَ:(قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم) «غَضبَ» (به فتح غین و ضاد) به معنای
خشم است.
آیه مورد بحث بخشى از توطئه‌هاى منافقان را برملا مى‌سازد، مى‌گويد: آيا نديدى كسانى را كه طرح دوستى با جمعيتى كه مورد
خشم خدا بود ريختند؟ اين
قوم «مغضوب عليهم» ظاهرا همان
قوم یهود است كه در آيه ۶۰
سوره مائده به همين عنوان معرفى شده، آن‌جا كه درباره يهود مى‌گويد: بگو آيا شما را از كسانى كه وضعشان از اين هم بدتر است با
خبر كنم آن‌ها كسانى هستند كه
خداوند آن‌ها را
لعنت كرده و مورد غضب قرار داده.
به موردی از کاربرد «غَضِبَ» در قرآن، اشاره می‌شود:
(أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مّا هُم مِّنكُمْ وَ لا مِنْهُمْ وَ يَحْلِفونَ عَلَى الْكَذِبِ وَ هُمْ يَعْلَمونَ) «آيا نديدى كسانى را كه طرح دوستى با گروهى كه مورد غضب خدا بودند ريختند؟! آن‌ها نه از شما هستند و نه از آنان.
سوگند دروغ ياد مى‌كنند كه از شما هستند در حالى كه خودشان مى‌دانند دروغ مى‌گويند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ تَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ) منظور از قومى كه خدا بر آنان غضب فرموده و منافقين آنان را دوست مى‌دارند يهود است، كه درباره‌شان فرموده:
(مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازيرَ وَ عَبَدَ الطّاغوتَ).
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «غضب»، ج۳، ص ۳۲۲.
