غَرْبَل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرْبَل (به فتح غین و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای الک کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) آنگاه که
بیعت به ایشان تمام شد از این واژه استفاده نموده است.
غَرْبَل به معنای الک کردن آمده است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
آنگاه که بیعت به آن حضرت تمام شد، در ضمن کلامی فرمود:
«وَ الَّذي بَعَثَهُ بِالحَقِّ لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَةً، وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً، وَ لَتُساطُنَّ سَوْطَ القِدْرِ، حَتَّى يَعودَ أَسْفَلُكُمْ أَعْلاكُمْ.» «به خدایی که او را به
حق مبعوث کرد، آمیخته می‌شوید آمیخته شدن کامل، غربال می‌شوید غربال شدن کامل، و در آمیخته می‌شوید مانند آن‌چه در
دیگ است به
وقت غلیان، تا پائین‌تر شما بالاترتان باشد.»
منظور از آن در «بلبل» گذشت.
، ذیل خطبه نشان از
تصفیه کامل و جای گرفتن
حق و
باطل در جای خود است.
این ماده دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غربل»، ج۲، ص۷۷۸.
