غَرْب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرْب (به فتح غین و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای دور شدن است.
مشتقات
غَرْب که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
غَرَبَتْ (به فتح غین و راء) به معنای غروب می‌کرد،
الْغُرُوبِ (به ضم غین و راء) به معنای غروب است.
غَرْب به معنای دور شدن است.
در
قاموس گفته:
«الْغَرْبُ: الْمَغْرِبُ وَ الذَّهابُ وَ التَّنَحِّي.» در
اقرب الموارد گفته:
«غَرَبَتِ النُّجُومُ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوَارَتْ.» در
مجمع فرموده: اصل
غرب به معنى تباعد و حدّ است. «حدّ» را ديگران نيز گفته‌اند.
على هذا
غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از
افق و پنهان شدن
غروب گفته‌اند.
به مواردی از
غَرْب که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ إِذا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ) «چون آفتاب
غروب می‌كرد از آنها به طرف
شمال ميل می‌كرد.»
(وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ) (و پيش از طلوع آفتاب و پيش از
غروب تسبیح و
حمد پروردگارت را بگوى.)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غرب»، ج۵، ص۹۱.
