غَرَد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرَد (به فتح غین و راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آواز خواندن پرنده با صدای بلند است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف
علم خداوند از این واژه استفاده نموده است.
این ماده یک بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
غَرَد (بر وزن شرف) به معنای آواز خواندن پرنده با صدای بلند آمده است.
«
غَرِدَ الطائِرُ غَرَداً: رفع صوتهُ في غنائهِ و طرَّب به.»
«تغرید» نیز به همان معنا است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره علم خداوند فرموده است:
«عالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمائِرِ الْمُضْمِرينَ ... وَ تَغْريدِ ذَواتِ الْمَنْطِقِ في دَياجيرِ الاَْوْكَارِ.» «دانای نهانهاست راز رازداران را و آواز خواندن پرندگان در تاریکی‌های آشیانه‌ها را.»
این ماده یک بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غرد»، ج۲، ص۷۷۸.
