عالمان علم تجوید در تلفظ میم و نون ساکن در مواردی، غنّه (بیرون دادن صدای میم و نون از خیشوم) را لازم دانستهاند. این موارد عبارتاند از: نون در یکی از حروف «م، ن، و، ی» ادغام شود. نون پیش از حروف «ت، ث، ج، د، ذ، ز، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ف، ق، ک» واقع شود. میم در میم ادغام گردد.
