غصه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

غُصَّه (به ضم غین و تشدید و فتح صاد) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای گلوگير است و آنچه در حلق ماند.

---

غُصَّه: گلوگير است و آنچه در حلق ماند.
راغب گويد: «الْغُصَّةُ: الشَّجَاةُ الَّتِي‌ يَغَصُ‌ بِهَا الْحَلْقُ». شجاة چيزى است مثل استخوان و غيره كه در گلو ماند، يعنى: غصّه چيز گلوگيرى است كه حلق با آن گرفته و بسته شود.

---

(إِنَّ لَدَيْنا أَنْكالًا وَ جَحِيماً. وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَلِيماً) «راستى، در نزد ما عقوبت‌ها، آتش، طعام گلوگير و عذاب دردناكى هست».
اين كلمه در کلام الله فقط يكبار بکار رفته است.

---

در نهج البلاغه خطبه ۵ فرموده: «هَذَا مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ يَغَصُ‌ بِهَا آكِلُهَا»، «خلافت، آبى متغيّر و لقمه‌ايست كه خورنده با آن گلوگير شود».

---