• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَشّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَشّ (به فتح غین) از واژگان نهج البلاغه به معنای خیانت کردن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: غِشّ (به کسر غین) به معنای خیانت و غاشّ (به فتح غین) به معنای خائن. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره قرآن و صدقه از این واژه استفاده نموده است.



غَشّ به معنای خیانت کردن و غِشّ به معنای خیانت آمده است. آن در واقع عدم خیر خواهی و نشان دادن غیر مصلحت و غاشّ به معنای خائن است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۲۷۲ فرموده است: «وَلاَ يَغُشُّ الْعَقْلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ.» «هر کس‌ از عقل نصیحت بخواهد، عقل او را خیانت نکند.» (شرح‌های حکمت: )
به برخی از عمّال صدقه می‌نویسد: «وَإِنَّ أَعْظَمَ الْخِيَانَةِ خِيَانَةُ الاُْمَّةِ، وَأَفْظَعَ الْغِشِّ غِشُّ الاَْئِمَّةِ» «بزرگ‌ترین خیانت‌ها خیانت به ملت و بدترین ناراستی‌ها ناراستی کردن به پیشوایان است.» (شرح‌های نامه: )
و درباره قرآن فرموده است: «وَاتَّهِمُوا عَلَيْهِ آرَاءَكُمْ، وَاسْتَغِشُّوا فِيهِ أَهْوَاءَكُمْ» «آراء خود را که بر علیه قرآن باشد متّهم بکنید و در هواهای خود خیانت به نظر آورید اگر بر خلاف قرآن باشد.» (شرح‌های خطبه: )


مواردی زیادی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۸۲.    
۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۴۶، حکمت ۲۷۲.    
۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۳۳۳، حکمت ۲۸۱.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۲۵، حکمت ۲۸۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۰۹.    
۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۵.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۴، ص۳۴۳.    
۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۳۷۰.    
۱۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۱۷۳.    
۱۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۱۴، نامه ۲۶.    
۱۲. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۳۱، نامه ۲۶.    
۱۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۸۳، نامه ۲۶.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص ۵۶۸.    
۱۵. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۱۷.    
۱۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۷۲۲.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۹، ص۳۳۷.    
۱۸. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۹، ص۳۶.    
۱۹. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۱۶۲.    
۲۰. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۹۰، خطبه ۱۷۶.    
۲۱. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۱۲، خطبه ۱۷۱.    
۲۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۵۲، خطبه ۱۷۶.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۸۹.    
۲۴. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۶۴۴.    
۲۵. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج،۳ ص۶۵۲.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۵۶۱.    
۲۷. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۲۰۴.    
۲۸. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۲۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غش»، ج۲، ص۷۸۲.    






جعبه ابزار