غساق (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَسّاق (به فتح غین) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم، به معنای چرك بدبو و آنچه از پوست
اهل آتش متقاطر شود و آب كدر و كثيف است.
غَسّاق:
چرك بدبو و آنچه از پوست
اهل آتش متقاطر شود و آب كدر و كثيف است.
(لا يَذُوقُونَ فِيها بَرْداً وَ لا شَراباً • إِلَّا حَمِيماً وَ غَسَّاقاً) (در آن جا نه چيز خنكى مىچشند و نه نوشيدنى گوارايى • جز آبى سوزان و مايعى از
چرک و
خون)
(هذا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَ غَسَّاقٌ) (اين مايع سوزان و مايع بدبويى است كه بايد از آن بچشند).
غسّاق فقط دو بار در
قرآن مجید بكار رفته و روشن است كه از طعام اهل آتش میباشد.
طبرسی (رحمهاللّه) آنرا چرك بدبو گفته و علّت تسميه را جريان چرك ذكر كرده است، گويند: «غَسَقَتِ الْقُرْحَةُ» يعنى: چرك زخم جارى شد.
راغب گويد: آنچه از پوست اهل آتش متقاطر شود.
بعضىها غسّاق را آب كدر و كثيف گفتهاند و چون غسّاق، در آيه مقابل «
شراب» آمده، ممكن است مراد از آن آب كثيف باشد.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غسّاق"، ج۵، ص۹۹.